Στο πρώτο άρθρο σχετικά με το φλερτ, έγραψα για την «δημοσιουπαλληλική νοοτροπία» η οποία έχει περάσει και στις ανθρώπινες σχέσεις. Ο μέσος Έλληνας την «αποκατάσταση» την έψαξε και πέρα απο το Δημόσιο: στους φίλους, στις παρέες, στις σχέσεις με το άλλο φύλο. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά τον στενό σας κοινωνικό κύκλο, θα διαπιστώσετε πως ελάχιστοι σας μιλούν για μια συγκλονιστική αλλαγή στη ζωή τους. Όταν ρωτάτε ένα φίλο σας "τι νέα;" σκεφθείτε πόσοι θα σας θα σας μιλήσουν με ενθουσιασμό για μια νέα συνήθεια, ένα νέο χόμπι, μια αλλαγή στα επαγγελματικά τους και πόσοι θα σας πουν "τα ίδια μωρέ".
Οι περισσότεροι θα απαντήσουν το δεύτερο. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού χαρακτηρίζεται από μια εκνευριστική αδράνεια. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε στη μετριότητα, με συγκεκριμένο τρόπο. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια ελπίζοντας πως τα πράγματα θα αλλάξουν από μόνα τους. Αν θες να τρομάξεις έναν Έλληνα, πες του να σκεφτεί και να πράξει διαφορετικά. Το ταμπεραμέντο μας, ο καλός καιρός, οι οικογενειακές αξίες, η Τουρκοκρατία, όλα αυτά μαζί δημιούργησαν στην Ελλάδα μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση η οποία μισεί την αλλαγή.
Ας μοιραστώ λοιπόν μαζί σας μια πραγματική ιστορία, μέσα από την οποία μπορείτε να διαπιστώσετε πόσο όμορφη μπορεί να γίνει η ζωή όταν ξεφεύγουμε από την αδράνεια. Η συγκεκριμένη ιστορία έναρξης ενός ειδυλλίου είναι η πιο γλυκιά διότι αφορά μια τυχαία γνωριμία δυο ατόμων σε ένα μπαρ χωρίς τη βοήθεια του κοινού, δηλαδή κάποιου ενδιάμεσου που τους συστήνει.Ο σχολιασμός που ακολουθεί, αφορά τέτοιες περιπτώσεις, δηλαδή προσέγγισης του άλλου φύλου σε έναν χώρο διασκέδασης.
Οι περισσότεροι θα απαντήσουν το δεύτερο. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού χαρακτηρίζεται από μια εκνευριστική αδράνεια. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε στη μετριότητα, με συγκεκριμένο τρόπο. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια ελπίζοντας πως τα πράγματα θα αλλάξουν από μόνα τους. Αν θες να τρομάξεις έναν Έλληνα, πες του να σκεφτεί και να πράξει διαφορετικά. Το ταμπεραμέντο μας, ο καλός καιρός, οι οικογενειακές αξίες, η Τουρκοκρατία, όλα αυτά μαζί δημιούργησαν στην Ελλάδα μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση η οποία μισεί την αλλαγή.
Ας μοιραστώ λοιπόν μαζί σας μια πραγματική ιστορία, μέσα από την οποία μπορείτε να διαπιστώσετε πόσο όμορφη μπορεί να γίνει η ζωή όταν ξεφεύγουμε από την αδράνεια. Η συγκεκριμένη ιστορία έναρξης ενός ειδυλλίου είναι η πιο γλυκιά διότι αφορά μια τυχαία γνωριμία δυο ατόμων σε ένα μπαρ χωρίς τη βοήθεια του κοινού, δηλαδή κάποιου ενδιάμεσου που τους συστήνει.Ο σχολιασμός που ακολουθεί, αφορά τέτοιες περιπτώσεις, δηλαδή προσέγγισης του άλλου φύλου σε έναν χώρο διασκέδασης.