Άνθρωπος vs Σύστημα

Στην Νέα Σμύρνη υπάρχουν δυο καταστήματα Vodafone. Το ένα βρίσκεται στην οδό Ομήρου και το δεύτερο, που άνοιξε πολύ αργότερα, βρίσκεται στην κεντρική πλατεία και πιο κοντά στο σπίτι μου. 

Τι συμβαίνει; Όσες φορές έχω πάει να πληρώσω τον λογαριασμό μου στο κατάστημα της πλατείας, έχω μετανιώσει την ώρα και την στιγμή που το έκανα. Πρέπει να έχω πάει πάνω απο εφτά φορές στο συγκεκριμένο κατάστημα απο τότε που άνοιξε. Σε όλες αυτές, περίμενα αρκετή ώρα, εξάντλησα την υπομονή μου, και κατέληξα να πηγαίνω στο κατάστημα της Ομήρου στο οποίο οφείλω να ομολογήσω οτι κάθε φορά που πάω, εξυπηρετούμαι αμέσως. Και είναι σημαντικό να τονίσω οτι τα άτομα στο κατάστημα αυτό, είναι τα ίδια κάθε φορά που πηγαίνω.

Internet at work? Hell yea!

It appears that in many Greek companies, managers and owners have been going crazy when it comes to keeping their staff away from accessing internet Web Pages. Most of the companies, that I am aware of, are providing their employees with internet access only to their private network, blocking every other access to Web Pages, including those that provide web email accounts. If you are a manager, you would think that such an action would result to a higher and more efficient productivity but do you really think that restraining people nowadays actually makes them happier and results in higher profits for the company that you are managing?

Γενιά του Πολυτεχνείου vs Γενιά του Μνημονίου: ένα χάσμα αγεφύρωτο;

Στο προηγούμενο άρθρο μίλησα για το πρότυπο «φούσκα» της ελληνικής οικογένειας και σε ένα σημείο αναφέρθηκα στο τεράστιο, πρωτόγνωρο και κατά τη γνώμη μου, αγεφύρωτο χάσμα που υπάρχει μεταξύ της δικής μου γενιάς, δηλαδή της γενιάς του Μνημονίου και της γενιάς του Πολυτεχνείου. Θα ήθελα να αναλύσω λίγο παραπάνω το κομμάτι αυτό.

Η φούσκα του προτύπου της ελληνικής οικογένειας

Για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχουν γραφτεί άπειρα άρθρα. Για το γεγονός οτι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κρίση θεσμών, αξιών, προτύπων επίσης. Αναρίθμητα επίσης τα κείμενα για το οτι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και να αναζητήσουμε το συμφέρον μας μέσα απο πρακτικές που ωφελούν όλους. Συμφωνώ απόλυτα με όλα τα παραπάνω και είμαι απο αυτούς που σημειώνουν την νοοτροπία ως το κυριότερο αίτιο που μας έφερε ως εδώ αλλά και ταυτόχρονα ως το φάρμακο που θα μας βγάλει απο αυτήν. Γιατί τελικά στην ζωή, όλοι τα ίδια πράγματα θέλουμε αλλά αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς είναι ο τρόπος με τον οποίο αγωνιζόμαστε για να τα αποκτήσουμε.

Η σύγχρονη ελληνική νοοτροπία έχει κατα τη γνώμη μου τρεις άξονες:

POP it baby!

Στη πρώτη μου ανάρτηση μίλησα για τις "κοινωνικές φούσκες" που θέλω να τις δω να σκάνε.

Τι εννοώ με τον όρο "κοινωνική φούσκα"; Εννοώ όλες εκείνες τις νοοτροπίες με τις οποίες η δική μου γενιά, η γενιά των 30's μεγάλωσε και τις δέχτηκε μάλλον χωρίς αρκετή κριτική σκέψη και σίγουρα με μεγάλη παθητικότητα. Ιδέες τις οποίες τώρα αρχίζουμε και επαναπροσεγγίζουμε διότι υποπτευόμαστε, η διότι ξέρουμε οτι κάτι δεν πάει καλά αλλά δεν τολμάμε να το εξωτερικεύσουμε. Όλες αυτές οι "ιδέες- φούσκες" πρέπει να σκάσουν για να μπορούμε να "αναπνέουμε ελεύθερα" χωρίς να έχουμε τον φόβο οτι θα μας "πλακώσουν".  Και το ιστολόγιο αυτό θα επιχειρήσει να τις "σκάσει" όπως γίνεται στο  θρυλικό παιχνίδι "PANG" με το οποίο η γενιά μου πέρασε ατελείωτες ώρες στα σφαιριστήρια της γειτονιάς. Get ready for Popping!  

Η πρώτη φούσκα που θα επιχειρήσω να σκάσω στην επόμενη ανάρτηση θα είναι ο θεσμός της οικογένειας στην Ελλάδα και ο μαμοθρεφτισμός που καλλιεργήθηκε μέσα απο αυτόν. Και αυτό δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο.